Dankbaar

stille zachte zon

ik zit
en kijk
en luister

ik zie het land
de koeien in de mist
het geel en bruin van de bomen
de zon komt op
en zet alles in een stil licht
de dagen worden korter

ik zit 
en kijk 
en luister

het is maar even
het is een eeuwigheid
het is dankbaar
ik hoef alleen maar te leven
meer hoef ik niet te doen
wat een geluk
mijn glimlach
omarmt me

er is geen streven
geen vasthouden
geen weerstand

het zoals het is
en ik maak daar deel van uit
ik beweeg mee
op het wiegende leven
van de zon
die komt
en die gaat
​
het moment
is voldoende in zichzelf
een geschenk
dat geeft
wat het in zich draagt
als de tijd zelf

de zon warmt mijn rug 
een vlucht lepelaars trekt voorbij
de dagen worden korter
de tijd neemt me op
ik volg mijn weg
en keer me naar binnen
de zon gaat onder
en zet alles in een zacht licht

Linda