niet weten

gedachten buitelen over elkaar
en vertroebelen mijn blik op het leven
op de mensen om me heen
op mezelf
 
als een dwangbuis
beperken ze mijn vrijheid
 
alles heb ik van te voren bedacht
en alles overdenk ik achteraf
 
hoe het zou moeten zijn
hoe het had moeten zijn
 
gedachten 
ze doen me verlangen
naar stilte
naar kaalheid
naar leegte
even geen gedachten
even niets weten
 
om een vogel te horen
hoog in de lucht
hij schreeuwt
 
om de zon te voelen
in de herfst
zij verwarmt
 
om de appel te zien
aan de boom
hij glimt
 
om de wind te ervaren
langs mijn wangen
zij verfrist
 
niet weten
ruimte in het moment
een heldere blik
kijken naar wat is
opnieuw beginnen 
steeds weer
onbevangen
nieuwsgierig
steeds weer

linda